TRASA PODRÓŻY
trasa podróży w google maps
trasa podróży w google earth
galeria zdjęć
Linki:
tamtaram - maugośka i tomek
singapore2poland - iza i kamil
expeditionmoustache - agnes i michał
w pogoni za szczęściem
mywayaround - szymon
mygrandtour - kuba
filipontheroad- filip
pelikanochomiki - magda i michał
jak przebimbać sobie życie - pasikonik
mongolia 2008 - galeria podgóra
Peron4
strona główna blogu
trasa podróży w google maps
trasa podróży w google earth
galeria zdjęć
Linki:
tamtaram - maugośka i tomek
singapore2poland - iza i kamil
expeditionmoustache - agnes i michał
w pogoni za szczęściem
mywayaround - szymon
mygrandtour - kuba
filipontheroad- filip
pelikanochomiki - magda i michał
jak przebimbać sobie życie - pasikonik
mongolia 2008 - galeria podgóra
Peron4
strona główna blogu
Długość trasy:
km
Calendar
|
January '19 | |||||
| Mon | Tue | Wed | Thu | Fri | Sat | Sun |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
Kraje
USA (NY) (1)- Kolumbia (13)
- Ekwador (14)
- Peru (21)
- Boliwia (17)
- Chile (31)
- Argentyna (17)
- Nowa Zelandia (35)
- Australia (26)
- Indonezja (9)
- Malezja (Borneo) (4)
- Wyspy Marshalla (7)
- Mikronezja (6)
- Guam (US) (1)
- Filipiny (1)
- Singapur (1)
- Wietnam II (6)
- Laos (18)
- Wietnam I (7)
- Kambodża (10)
- Tajlandia (13)
- Indie (19)
- Nepal (19)
- Chiny (37)
- Kazachstan (5)
- Mongolia (13)
- Rosja (3)
- Wywiady w drodze (10)
- Inne (22)
Quicksearch
Kanały RSS blogu
Blog Administration
Wednesday, August 19. 2009
Nosacze
Jak powszechnie wiadomo, Borneo to endemiczna kraina, pokryta lasem tropikalnym i dziwacznymi zwierzakami. Niestety, rzeczywistość wygląda nieco gorzej. Większość lasów wykarczowano pod uprawę palmy olejowej. Las przetrwał już tylko w parkach narodowych.
Mamy wielką ochotę zobaczyć trochę tych borneostworów, zwłaszcza małpy nosacze. Wyszukujemy stosowne miejsce (Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary) i jedziemy tam z duszą na ramieniu, nie obiecując sobie zbyt wiele, spodziewając się tłumu turystów i zoo w stylu "rezerwatu" pandy w chińskim Chengdu.
W międzyczasie niespodzianka. Po Laosie i Wietnamie, gdzie można się zaopatrzyć w paliwo w każdej najmniejszej wiosce, nie martwimy się o tankowanie. Jak zobaczyliśmy, że wskaźnik paliwa zjechał do czerwonej kreski, zaczęliśmy rozglądać się za stacją. A tu nic. Najbliższa podobno za...40 km. Mamy problem. Zatrzymujemy się i pytamy po chałupach, czy by nie odsprzedali nam trochę benzyny - bez skutku. U mnie zostało jeszcze na kilka kilometrów, Bartka motor stanął. Wreszcie mówią nam, że za kilometr powinna być mała stacyjka. Holuję Bartka, wreszcie jest pan sprzedający benzynę z butelek . Ale kończy się mu zapas. Bierzemy wszystko, co ma, wystarczy, żeby dojechać do większej miejscowości. Tam tankujemy do pełna, dodatkowo kupujemy sobie po dodatkowym kanistrze na drogę.
Dojeżdżamy do bramy parku. Żwirowa droga, pusto, wkoło las, ładnie. Strażnicy proponują nam, żebyśmy się zatrzymali w guesthousie położonym na terenie parku. Cena o dziwo przystępna, miejsce czarujące: drewniane pomosty i domki pomiędzy mangrowcami, hamaki. Zostawiamy motorki i bagaże i idziemy oglądać nosacze. Owszem, nie jest to dziki park, a małpy najlepiej podziwiać z pomostu jak przychodzą na dokarmianie, ale widok i tak przecudny. Małpy żyją w stadach, składających się z jednego dużego samca z długaśnym nosem i hiszpańskim kołnierzem i grupki mniejszych pań z zadartymi nosami.
Robią nosowe "EEE".
(profanacja)
Poza nosaczami można zobaczyć jeszcze inne małpiszony, ptaszyska (hornbill), wiewióry...
Po nosaczach jedziemy jeszce dalej 20 km zobaczyć słynny Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre, gdzie przystosowuje się do życia w naturze małpie sierotki łojąc przy tym kupę kasy na turystach. Sepilok jest całkowitym przeciwieństwem cichego i spokojnego Labuk Bay. Małpiszony fajne i spojrzenie mają takie znajome (orangutan znaczy człowiek lasu), ale straszny tłok i pośpiech w tym wszystkim.
Mamy wielką ochotę zobaczyć trochę tych borneostworów, zwłaszcza małpy nosacze. Wyszukujemy stosowne miejsce (Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary) i jedziemy tam z duszą na ramieniu, nie obiecując sobie zbyt wiele, spodziewając się tłumu turystów i zoo w stylu "rezerwatu" pandy w chińskim Chengdu.
W międzyczasie niespodzianka. Po Laosie i Wietnamie, gdzie można się zaopatrzyć w paliwo w każdej najmniejszej wiosce, nie martwimy się o tankowanie. Jak zobaczyliśmy, że wskaźnik paliwa zjechał do czerwonej kreski, zaczęliśmy rozglądać się za stacją. A tu nic. Najbliższa podobno za...40 km. Mamy problem. Zatrzymujemy się i pytamy po chałupach, czy by nie odsprzedali nam trochę benzyny - bez skutku. U mnie zostało jeszcze na kilka kilometrów, Bartka motor stanął. Wreszcie mówią nam, że za kilometr powinna być mała stacyjka. Holuję Bartka, wreszcie jest pan sprzedający benzynę z butelek . Ale kończy się mu zapas. Bierzemy wszystko, co ma, wystarczy, żeby dojechać do większej miejscowości. Tam tankujemy do pełna, dodatkowo kupujemy sobie po dodatkowym kanistrze na drogę.
Dojeżdżamy do bramy parku. Żwirowa droga, pusto, wkoło las, ładnie. Strażnicy proponują nam, żebyśmy się zatrzymali w guesthousie położonym na terenie parku. Cena o dziwo przystępna, miejsce czarujące: drewniane pomosty i domki pomiędzy mangrowcami, hamaki. Zostawiamy motorki i bagaże i idziemy oglądać nosacze. Owszem, nie jest to dziki park, a małpy najlepiej podziwiać z pomostu jak przychodzą na dokarmianie, ale widok i tak przecudny. Małpy żyją w stadach, składających się z jednego dużego samca z długaśnym nosem i hiszpańskim kołnierzem i grupki mniejszych pań z zadartymi nosami.
Robią nosowe "EEE".
(profanacja)
Poza nosaczami można zobaczyć jeszcze inne małpiszony, ptaszyska (hornbill), wiewióry...
Po nosaczach jedziemy jeszce dalej 20 km zobaczyć słynny Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre, gdzie przystosowuje się do życia w naturze małpie sierotki łojąc przy tym kupę kasy na turystach. Sepilok jest całkowitym przeciwieństwem cichego i spokojnego Labuk Bay. Małpiszony fajne i spojrzenie mają takie znajome (orangutan znaczy człowiek lasu), ale straszny tłok i pośpiech w tym wszystkim.
Trackbacks
Trackback specific URI for this entry
No Trackbacks
Comments
Display comments as
(Linear | Threaded)
ooo..... jest nowy wpis, nowe super zdjęcia 
) częściej proszę.....
Powodzenia. Pozdrawiam. Olka
) częściej proszę.....Powodzenia. Pozdrawiam. Olka
No Bartek jak widać kocha tłumy :):):)
p.s. a czy jest jakaś zależność między długością nosa i ....
p.s. a czy jest jakaś zależność między długością nosa i ....
Fires and Smoke in Borneo
http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=40182&src=iotdrss
The highlands of Central Kalimantan province in Indonesian Borneo were hidden by clouds on September 13, 2009, when the Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Terra satellite captured this image, but the lowlands to the northwest and southeast were shrouded with thick, gray smoke. MODIS detected dozens of fires (locations outlined in red) in the swampy, low-lying area north of the city of Banjarmasin, the capital of Central Kalimantan.
Widespread burning in lowland forests on Borneo is an annual, manmade occurrence. People use fires to manage and create agricultural lands, including large palm tree plantations that supply palm oil for biodiesel fuel; others are set accidentally during activities like logging. Lowland tropical forests are underlain by a swampy layer of peat that can be up to 20 meters (66 feet) thick. During the rainy season, when the peat is waterlogged, leaves and other organic matter in the soil don’t decay; when the peat dries out, it becomes flammable. Burning peat generates huge amounts of smoke.
These fires can contribute significantly to annual greenhouse gas emissions, especially during El Niño years. During El Niño events, Indonesia usually experiences below-average rainfall that can escalate to widespread drought. As the swampy lowland forests dry out, accidental and intentional fires can quickly get out of control. During the 1997-98 El Niño, out-of-control fires burned an more than a million hectares (2.5 million acres) of peat forests in Indonesia (including Borneo, Sumatra, and Indonesian New Guinea). Using satellite data of fire activity, scientists estimated that the smoke from those fires accounted for somewhere between 13-40 percent of total human greenhouse gas emissions that year.
http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=40182&src=iotdrss
The highlands of Central Kalimantan province in Indonesian Borneo were hidden by clouds on September 13, 2009, when the Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Terra satellite captured this image, but the lowlands to the northwest and southeast were shrouded with thick, gray smoke. MODIS detected dozens of fires (locations outlined in red) in the swampy, low-lying area north of the city of Banjarmasin, the capital of Central Kalimantan.
Widespread burning in lowland forests on Borneo is an annual, manmade occurrence. People use fires to manage and create agricultural lands, including large palm tree plantations that supply palm oil for biodiesel fuel; others are set accidentally during activities like logging. Lowland tropical forests are underlain by a swampy layer of peat that can be up to 20 meters (66 feet) thick. During the rainy season, when the peat is waterlogged, leaves and other organic matter in the soil don’t decay; when the peat dries out, it becomes flammable. Burning peat generates huge amounts of smoke.
These fires can contribute significantly to annual greenhouse gas emissions, especially during El Niño years. During El Niño events, Indonesia usually experiences below-average rainfall that can escalate to widespread drought. As the swampy lowland forests dry out, accidental and intentional fires can quickly get out of control. During the 1997-98 El Niño, out-of-control fires burned an more than a million hectares (2.5 million acres) of peat forests in Indonesia (including Borneo, Sumatra, and Indonesian New Guinea). Using satellite data of fire activity, scientists estimated that the smoke from those fires accounted for somewhere between 13-40 percent of total human greenhouse gas emissions that year.
Deforestation in Malaysian Borneo
http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=40139&src=iotdrss
A constellation of satellites monitors our planet, observing phenomena such as storms, fires, and human-engineered changes. Yet not all satellite sensors see the same thing in the same way, and a crucial difference concerns each sensor’s resolution. A pixel is the smallest unit in a satellite image, and the smaller the area covered by a pixel, the more detailed the image. Greater detail, however, comes at a price; high-resolution sensors generally see more details but also smaller total area per image. Which resolution works best depends on what a scientist needs to see—a global, regional, or small-scale phenomenon. For a perspective on Earth observation and satellite resolution, see Why EOS Matters, 10 years later.
A good example of a phenomenon that scientists need to monitor on local, regional, and global scales is deforestation, which is illustrated in these images. The Enhanced Thematic Mapper plus (ETM+) on NASA’s Landsat 7 satellite captured the top natural-color image on May 27, 2003. The image has a resolution of 30 meters per pixel. Spanning about 22,000 meters, this image shows the difference between plantation and intact forest in part of Malaysian Borneo. The greens of the plantation are paler than those of the surrounding forest, and paths or roads crisscross the groves. The image reveals the overall extent of land-cover change throughout the region.
Showing even more detail than Landsat, the commercial Ikonos satellite captured the bottom image on June 18, 2002. The image is natural color, similar to what the human eye would see, with a resolution of one meter per pixel. Spanning about 720 meters, this image covers the rectangular area outlined in white in the Landsat image above. This image shows land use differences along the plantation’s edge: forest, cleared land, palm plantation, and access roads. Compared to the untamed forest, the honeycomb-patterned palm plantation has much sparser vegetation. Detailed images like the Ikonos image show land use on a field-by-field basis.
http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=40139&src=iotdrss
A constellation of satellites monitors our planet, observing phenomena such as storms, fires, and human-engineered changes. Yet not all satellite sensors see the same thing in the same way, and a crucial difference concerns each sensor’s resolution. A pixel is the smallest unit in a satellite image, and the smaller the area covered by a pixel, the more detailed the image. Greater detail, however, comes at a price; high-resolution sensors generally see more details but also smaller total area per image. Which resolution works best depends on what a scientist needs to see—a global, regional, or small-scale phenomenon. For a perspective on Earth observation and satellite resolution, see Why EOS Matters, 10 years later.
A good example of a phenomenon that scientists need to monitor on local, regional, and global scales is deforestation, which is illustrated in these images. The Enhanced Thematic Mapper plus (ETM+) on NASA’s Landsat 7 satellite captured the top natural-color image on May 27, 2003. The image has a resolution of 30 meters per pixel. Spanning about 22,000 meters, this image shows the difference between plantation and intact forest in part of Malaysian Borneo. The greens of the plantation are paler than those of the surrounding forest, and paths or roads crisscross the groves. The image reveals the overall extent of land-cover change throughout the region.
Showing even more detail than Landsat, the commercial Ikonos satellite captured the bottom image on June 18, 2002. The image is natural color, similar to what the human eye would see, with a resolution of one meter per pixel. Spanning about 720 meters, this image covers the rectangular area outlined in white in the Landsat image above. This image shows land use differences along the plantation’s edge: forest, cleared land, palm plantation, and access roads. Compared to the untamed forest, the honeycomb-patterned palm plantation has much sparser vegetation. Detailed images like the Ikonos image show land use on a field-by-field basis.
nie no nosale są okrutne!
a co one mają za czerwono-czarne bidony między nogami ???:)))ha aha hhhhhaaaa
dziękujemy za kolejne kartki.
Serimkol
P.
a co one mają za czerwono-czarne bidony między nogami ???:)))ha aha hhhhhaaaadziękujemy za kolejne kartki.
Serimkol
P.