I to tyle, jeśli chodzi o Tajlandię. Speedboat z KohWai i szybko na granicę z Kambodżą.







Jeszcze tylko drobna przepychanka na granicy. Pani od wystawiania wizy żąda od nas po 1200 tajskich bahtów, co stanowi ok. 40 USD. A my wiemy, że wiza kosztuje 20 USD. Bart mówi, że nie mamy bahtów, że możemy zapłacić dolarami. Pani niepocieszona,w końcu wyrzuca z siebie: -"To dajcie po 25 dolców od głowy!"
-"A dlaczego, skoro na stronie konsulatu napisali, że wiza kosztuje 20 USD!?"
-"Bo 5 to tip dla załogi..." - pani wyznaje szczerze .
Koniec końców zwyciężamy z kambodżańskim systemem, dostajemy wizy po cenie urzędowej.

Za granicą świat się nagle zmienia...znikają kurorty, autostrady, wypasione bryki, knajpy dla białasa.

Zaczyna się za to zabawa z kasą: w Kambodży funkcjonują trzy systemy walutowe: tajski baht, amerykański dolar i wreszcie ich własny riel (konsekwentnie nazywany przez nas khmerem ). Płacisz jedną walutą, wydają ci w innej...Się człowiek może pogubić, zwłaszcza, jak nie przykładał się do matematyki...

Przed opuszczeniem Tajlandii jeszcze raz odwiedzamy wyspy.

Na Koh Chang prom dowozi nas wieczorem.







Dziewczyny zostają w knajpie "na bagażach" a chłopaki idą kombinować nocleg. Wracają z ....ananasami zamiast tulipanów i biletem na koncert tajskiego reggae zamiast rajstop . Tak, tak, to przecież 8 marca!









No to się zabawiliśmy jak należy .

Wyjeżdżamy z Kanchanaburi o piątej rano, żeby odwieźć rodziców do Bangkoku na samolot. Pożegnanie na lotnisku i pędzimy do centrum na spotkanie Uli i Jacka, którzy przylecieli do Bangkoku o 4 rano i właśnie odsypiają różnicę czasu.





I znowu powitania, dary z Polski...



A potem postanawiamy przetestować środki bangkockiego transportu.
Najpierw płyniemy do oporu tramwajem wodnym po głównej rzece.





Z tramwaju wskakujemy w nadziemną kolejkę.



Wreszcie, na chybił trafił, przesiadamy się do tuk-tuka, który dowozi nas nad położony w głębi miasta kanałek. Tu już nie jest turystycznie. Przy kanałku widzimy knajpę rybną, więc robimy sobie smakowity przystanek. Krewety, kraby, ryby...





Zaczyna się ściemniać - więc znowu pakujemy się do wypełnionej lokalesami łodzi-tramwaju. Pędzimy po wąskim kanale z prędkością motorówki. Tajowie zasłaniają burty ceratami, żeby nie chlapało. Wysiadamy w okolicy naszego hotelu.









Czas na wieczorne zajęcia w podgrupach: chłopaki idą na tajski boks, panie na masaż...

Podgrupy spotykają się przed północą na Padpongu, czyli tajskiej czerwonej dzielnicy.

My z Bartkiem odpadamy koło trzeciej nad ranem. Ula z Jackiem, wyspani, bo dla nich to dopiero wczesny polski wieczór, balują do oporu... Polska-Tajlandia 3-0 w tenisie stołowym ))

Ostatni dzień z rodzicami. Co tu zrobić, żeby zabrali ze sobą bajkowe wspomnienia? Może wodospady Erewan?

Strzał w dziesiątkę. Miejsce cudo. Piękny park z wodospadami, w których można się kąpać z tysiącami podszczypujących rybek! Po drzewach skaczą małpy i jaszczury. Gorąco polecamy!

Czas odwiedzin rodziców ucieka szybciutko...Jeszcze tylko 3 dni!

Najwyższy czas spełnić marzenie Taty, czyli dotrzeć na Most na Rzece Kwae (Mae Nam Khwae Yai). Jedziemy więc do Kanchanabouri. Jest most! Przemierzamy go pieszo, potem kolejką śmierci. Tata szczęśliwy .

Potem jedziemy zobaczyć Tiger Temple, czyli miejsce, gdzie buddyjscy mnisi wychowują porzucone, łagodne, przyjazne dla ludzi tygrysy, do których można ponoć podejść, a nawet pogłaskać.
Rzeczywistość okazuje się dwuznaczna. Mieszanina zoo i cyrku. Na placyku siedzą tygrysy, wyglądające jak naćpane, przywiązane półtorametrowymi łańcuchami. Tłum wolontariuszy podprowadza taśmowo turystów do tygrysów, robi fotkę. Pstryk! Następny proszę! No, azyl dla tygrysich sierotek to to nie jest.

Wyrywamy się z Bangkoku, żeby zobaczyć słynny tajski pływający targ.

Wsiadamy na łódkę i wązkimi kanalikamii przebijamy się pomiędzy straganami i pływającymi sklepikami.

Niestety, obecnie klientelą marketu są głównie turyści, a towarem - pamiątki. Szkoda...jeszcze 20 lat temu musiało to być niesamowite miejsce.

Czas na zwiedzanie Bangkoku.
Zaliczamy po kolei obowiązkowe punkty programu: ociekający złotem Pałac Królewski, Szmaragdowego Buddę w Wat Pha Kaew (któremu sam król zmienia szaty wraz z nastaniem nowej pory roku), 45-metrowego leżącego Buddę w Wat Pho.
Jest gorąco, wilgotno. Po całym dniu jesteśmy nieżywi.


(Vat Phra Kaew)


(Vat Phra Kaew)


(Vat Phra Kaew)


(Vat Phra Kaew)


(Vat Phra Kaew)


(Vat Phra Kaew-sam Szmaragdowy Budda, zdjęcie z zewnątrz świątyni)


(Vat Phra Kaew)


(Pałac Królewski)


(leżący Budda-Wat Pho)






(KaoSan Road)

Koniec wczasów, opuszczamy Koh Mak. Umawiamy się, że rano samochód zawiezie nas na przystań. Wstajemy, a tu zamówiony samochód ma motor problem...a speedboat zaraz odpłynie!

I tak oto z fasonem na ...traktorze podjeżdżamy do pomostu . I frrru z powrotem do Bangkoku.